ingezonden bericht 

Oud Blokzieliger “Jan Eulie”  Jan Hendrik Timmerman
Jan Hendrik geboren op 1 april 1914
Zoon van kruidenier Marten Timmerman en Geertje Timmerman-Lok
Woonde : Oude Verlaat in Blokzijl
Jan is twee keer onderscheiden o.a. door “Carnegie Hero Funds” voor het redden van een jonge jongen die door het ijs was gezakt en
door de Engelse Koning voor zijn heldhaftig optreden tijdens het bombardement en het vergaan van de olie tanker “ROTULA”.

Wat betekent vrijheid voor mij? Nou dat zal ik je vertellen ! Vrijheid is een groot goed en wij moeten dat koesteren en er alles aandoen om dat te behouden. Ik ben zelf in de tweede wereld oorlog geboren in London Engeland. Mijn vader was Nederlander en mijn moeder was Engelse. Zij hebben elkaar tijdens de oorlogsjaren ontmoet. Mijn vader heeft voor onze vrijheid meegevochten op zee als stuurman op tankers. Het waren jaren van verschrikkingen en onzekerheid voor zowel mijn vader als mijn moeder. Mijn moeder heeft met twee kleine kinderen (mijn zusje en ik) de bombardementen op London meegemaakt en regelmatig moest zij met de twee kleintjes gaan schuilen in de ondergrondse van  Londen als er weer een luchtalarm afging.
En waar was mijn vader dan gedurende deze aanvallen op Londen ?
Mijn moeder had geen idee want dat was allemaal “Top Secret”. Zij wist alleen dat hij op een tanker zat als stuurman en zij wist de naam van het schip. Spannend was het of mijn vader wel levend terug zou keren van een reis. Een aantal keren heeft mijn vader een aanval door Duitsers maar net overleefd en ik wil twee van dergelijke aanvallen benoemen.

Mijn vader was aangemonsterd op de tanker Rotula welke vol geladen was met vliegtuigbenzine dat  op Curacao geladen was. Zij voeren langs de Amerikaanse kust naar Halifax in Canada om aan te sluiten bij het konvooi SC 22. Het konvooi bestond uit 32 koopvaardij schepen. Zij werden begeleid door een aantal oorlogschepen die het konvooi beschermen moesten tegen Duitse onderzeeërs. Ten zuiden van Ierland  werd het konvooi opgeheven en konden de schepen zelf hun weg vervolgen naar hun bestemmings havens. Op de middag van 1 maart 1941 voer de Rotula net in de Saint George Channel richting Ierse Zee . Onder begeleiding van de voor onderzeebootbestrijding omgebouwde trawler Leeds United had de Rotula bijna haar bestemmingshaven Liverpool bereikt. Mijn vader was op wacht toen hij rond een uur of één  drie vijandige vliegtuigen zag naderen. Onmiddellijk waarschuwde mijn vader de kapitein, marconist en de machinekamer. De eerste aanval werd gedaan door twee vliegtuigen die de brug onder vuur namen en bommen afwierpen. Het afweergeschut van de Rotula bestond uit twee ouderwetse machinegeweren en twee gewone geweren. Mijn vader nam de vliegtuigen onder vuur terwijl hijzelf ook beschoten werd. Deze eerste aanval werd afgeslagen en de bommen misten het schip.

Ondertussen kwam de derde stuurman ook boven om samen de vijandige vliegtuigen te beschieten. Een van de vliegtuigen keerde om en nam de brug met machinegeweer onder vuur en liet bommen vallen. Deze keer was het raak. Tank nummer één werd doorboord en het hele achterschip vatte vlam. De bemanning op het achterschip zat in de val en probeerde twee reddingsboten te strijken maar de stuurboords sloep vatte onmiddellijk vlam en de bakboords sloep kon wel gestreken worden maar door de vlammen kon de bemanning er niet in komen. De bemanning op het achterschip kwam om in de vlammen.
De Rotula kwam stil te liggen omdat de machinekamer niet meer bemand was en de motoren waren gestopt. Het schip draaide met de achtersteven naar de wind zodat de olie en de vlammen naar het voorschip begonnen te drijven. Iedereen dacht dat zijn laatste uur was geslagen. Sommigen sprongen in zee om zwemmend de trawler te bereiken. Helaas hebben een aantal van hen het niet gehaald. Op bevel van de kapitein hebben ze toen beide ankers laten vallen en omdat de ankers het hebben gehouden draaide het schip met de voorsteven tegen de wind in. De brandende olie dreef naar het achterschip toe. De trawler Leeds United haalde met haar sloep eerst de mannen in het water op om vervolgens nog drie reizen te maken naar de Rotula. De laatsten die van boord gingen waren de officieren , waaronder mijn vader, en de kapitein.
Van de totale bemanning van 48  vielen er 16 doden en 4 gewonden. De overgebleven bemanningsleden werden in Milfordhaven aan land gebracht.
De Rotula stak nog met het voorschip boven water en zij werd op 3 maart door de  Engelse trawler Armana tot zinken gebracht omdat zij een gevaar was voor de scheepvaart.
De kapitein, de tweede stuurman(mijn vader), de derde stuurman en de omgekomen hoofdmachinist kregen voor hun moed één maand gage. Bovendien kregen zij van de Engelse koning een onderscheiding.

Het tweede verhaal gaat over de luchtaanval door de Luftwaffe op de Italiaanse havenplaats Bari.
Eind november 1943 lag mijn vader met de tanker Antonia in de haven van Bari. Zij kregen opdracht om buiten voor anker te gaan omdat er  plaats gemaakt moest worden voor andere schepen.
Er lagen 38 (achtendertig) schepen in de haven van Bari toen ’s avonds rond 19:00 uur op 2 december 1943 105 bommenwerpers heel erg laag en geheel onverwachts de stad Bari en vooral de haven bestookten met bommen en geweervuur. Zeventien schepen zijn gezonken , 6 beschadigd en meer dan tweeduizend mensen zijn om het leven gekomen. Een van de schepen , de ss John Harvey, die in de haven lag was geladen met tweeduizend bommen met mosterdgas. Mosterdgas was verboden en daarom werd er niet bekend gemaakt dat het schip geladen was met mostergasbommen. Vele dagen later onder aandringen van artsen kon men de slachtoffers gericht de medische behandeling geven die nodig was.
Mijn vader werd als eerste stuurman overgeplaatst naar een van de beschadigde schepen n.l. het motor schip Crista. De meeste bemanningsleden van de Crista is door de aanval van de Duitsers om het leven gekomen en daarom werd mijn vader overgeplaatst. De verschrikkingen die hij te zien kreeg was niet te beschrijven. De trossen werden losgegooid en door de olie en over de vele lichamen die in de haven dreven werden de trossen binnengehaald.
Tot aan zijn dood in 2003 heeft mijn vader nachtmerries gehad over deze voorvallen. Als kind hoorde ik mijn vader  ’s nacht in zijn dromen huilen als een wolf als al deze verschrikkingen weer werden herbeleefd.

De koopvaardij is heel lang een vergeten groep geweest maar hun inzet heeft sterk bijgedragen aan onze vrijheid.
Nu wij 80 jaar vrijheid vieren vraag ik aandacht voor deze moedige mensen.
Een inwoner van Blokzijl heeft op een heldhaftige wijze zijn steentje bijgedragen.

Marten Jan Timmerman oudste zoon van Jan Hendrik

Op Google is veel te vinden als u zoekt op “LUCHTAANVAL OP BARI”